Yunuskent Anaokulu'nun 23 Nisan kutlamaları bu sene 30 Nisan'da Mehmet Terzi Spor Salonu'nda gerçekleştirildi.
İlk defa böyle bir etkinlikte yer alan oğlum nam-ı diğer OğulMonk palyaço oldu. Oğlum büyümüş de palyaço olmuş!
Okul olarak güzel bir program düzenlemişler. Görev alan, emeği geçen herkesi tebrik ederim.
Fakat bizim insanımız nedense hem çok sabırsız hem de saygısız. Okul müdiresinin çok nazik bir şekilde önceden her veliye yazılı mesaj göndermesine ve salonda sürekli anons yapılmasına karşın kendi çocuğunun gösterisi biten hemen kaçtı gitti salondan. Halbuki müdire hanımın da dediği gibi: "Nasıl ki gösteriye son çıkanların aileleri ilk çıkanların çocuklarını alkışlıyorsa, ilk çıkanların da aileleri son çıkan çocukları alkışlamakla sorumludurlar. Kendi arkadaşlarının gösterilerini sonuna kadar izlemek tüm çocuklarımızın hakkıdır. Bu çocukları diğerlerinin gösterilerini izlemesini engellemeyiniz." Yaklaşık olarak böyle bir şeydi müdire hanımın her veliye gönderdiği mesaj.
Buna rağmen, fotoğraflardan da görebileceğiniz gibi nedense gösterinin sonuna doğru gelindikçe salon boşaldı. Kalanların da büyük çoğunluğu zaten çocukların kendi yakınlarıydı. Büyük ihtimalle bunların çocukları ilk önce çıksalardı ilk gidenler arasında bunlar da olurdu herhalde. Bizim gibi sonuna kadar bekleyen çok az kişi vardı. En güzel gösteriler de en sondaydı halbuki...
Hadi hemen kaçtın gittin de be güzel kardeşim "ne yaptın, nereye yetiştin?" Bu soruya kaç kişi gerçekten anlamlı cevap verebilir erkenden gidenler arasından?
Unutmayalım ki böyle yaptıkça biz biz olmaktan çıkıyoruz. Bir bütün olmaktan, tek vücut olmaktan, ortak değerlerimizi paylaşmaktan uzaklaşıyoruz. Sonra hiç dövünmeyelim "yeni nesil saygısız" diye; "bunlar başımıza neden geldi, neler oluyor bize?" diye...
Sağlıcakla...